De overstap naar Regus

Daar zat ik dan, in Padua, Italië, mijn tijdelijke uitvalsbasis als digital nomad. Een stad met kronkelende straatjes en oude paleizen die je mee terugnemen in de tijd. Maar vandaag leek de charme van Padua verstopt achter gordijnen van regen. Het was een dag waarop de grijze lucht zich leek samen te trekken en te besluiten dat zonlicht overbodig was. Water kletterde onophoudelijk op het dak van mijn camper, mijn HQ, maar ik kon niet binnenblijven. De lijst met taken was lang, en een dag verloren laten gaan zou niet alleen vervelend, maar ook kostbaar zijn.

Zoals altijd had ik mijn voorbereiding nauwgezet gedaan. Ik had een parkeerplek geregeld en uitgezocht hoe ik het centrum kon bereiken met de tram. Maar terwijl ik de tramhalte naderde, werd het duidelijk dat ik niet de enige was die op zoek was naar een droog heenkomen.

De tram kwam luid knarsend tot stilstand, propvol met mensen die de regen van hun jas klopten en zich een weg naar binnen vochten. Ik stapte in en vond mezelf omringd door gehaaste locals: tieners die zich met slaperige ogen aan de stangen vastklampten, zakenlieden die hun dossiers droog probeerden te houden, en oudere dames die elkaar half klagend, half glimlachend door de chaos loodsten. Een eerder ongeluk op de lijn had de dienstregeling door elkaar gegooid, en de sfeer in de tram was even vochtig en grimmig als het weer buiten. Maar ik besloot er het beste van te maken. Regen of geen regen, ik was op weg naar CoWo, een Italiaanse co-working club die ik online had gevonden en die me de ideale plek leek om mijn dag door te brengen.

Op zoek naar CoWo

Na een hobbelige tramrit stapte ik uit en waagde me de stad in. Ondanks de regen onthulde Padua haar schoonheid langzaam maar zeker. De vele overkapte stoepen en portico’s boden bescherming, terwijl ik van de ene naar de andere sprong om de zwaarste buien te ontlopen. De pleinen, de kerkjes met verweerde gevels, en de geplaveide straten maakten de wandeling ondanks alles de moeite waard.

Toen ik eindelijk bij de opgegeven locatie van CoWo arriveerde, begon het speuren. Geen bord, geen logo, geen enkele aanwijzing dat hier gewerkt werd. In plaats van de energie van een creatieve werkplek, was er enkel stilte en dichtgeslagen deuren. Een snelle zoektocht op mijn telefoon bevestigde het onheilspellende nieuws: alle CoWo-vestigingen in Padua waren gesloten. “Porca miseria,” mompelde ik binnensmonds, een vloek die ik in de afgelopen maanden in Italië had opgepikt. Wat nu?

De overstap naar Regus

Plan B bracht me naar Regus. In Nederland beschouw ik Regus als een van onze grootste concurrenten, maar in een vreemde stad zonder andere opties had ik weinig keus. Toen ik het kantoorgebouw binnenliep, voelde het strak en zakelijk aan – een contrast met de knusse chaos van mijn camper. Twee Italiaanse dames achter de balie verwelkomden me, of nou ja, “welkom” was een groot woord. Hun onvriendelijke gezichten straalden meer ongeduld dan gastvrijheid uit.

“Regel het zelf maar via internet om een ruimte te reserveren,” snauwde een van hen. Na een kwartier worstelen met de trage website en mijn inmiddels ietwat opgelopen irritatie, slaagde ik erin een werkplek te boeken. De dames wezen me naar een kamer met zeven werkplekken. Toen ik naar binnen stapte, voelde het eerder aan als een verlaten vergaderzaal. Ik was de enige.

In de e-mail stond dat koffie en thee inbegrepen waren, maar in werkelijkheid bleek dit te betekenen dat ik met een tag moest betalen bij een automaat. En niet zomaar een automaat: een ouderwetse machine die enkel een slap bakje pruttelende koffie produceerde. Voor een land dat bekendstaat om haar verfijnde koffiecultuur, was dit ronduit teleurstellend. In Montenegro, waar ik eerder verbleef, had een barista me elke ochtend verwend met een romige cappuccino die tot kunst verheven was. Hier voelde het meer alsof ik gestraft werd voor mijn gebrek aan voorbereiding.

Cultuur opsnuiven tussen de buien door

Gelukkig had ik de sleutel van het kantoor én de voordeur, wat me de vrijheid gaf om tussen de middag even de regen te trotseren en de stad te verkennen. De dappere overdekte markten, waar kooplieden hardnekkig probeerden hun koopwaar droog te houden, en de geur van vers gebakken focaccia in een klein bakkertje, gaven de grijze dag een paar levendige tinten. Hoewel mijn tijd beperkt was, wilde ik tenminste iets van Padua hebben gezien voordat ik weer aan mijn scherm vastgenageld zat.

Kies voor flexibiliteit en comfort

Terug in de werkruimte, na een productieve middag, pakte ik mijn spullen en keerde met de inmiddels minder drukke tram terug naar HQ. De regen was gelukkig afgenomen, maar mijn besluit stond vast. Als ik dit alles naast elkaar legde – de botte ontvangst, de ongemakkelijke werkomgeving, en de koffie die elke Italiaanse foodie zou doen huiveren – dan wist ik weer waarom ik in Nederland de nadruk leg op flexibiliteit en comfort.

Heb jij ooit dat probleem gehad dat je nergens een fijne plek kon vinden om te werken? Kies dan voor een van mijn locaties in Nederland in plaats van Regus. Waar je bij Regus een deel van de dag in een gedeelde co-working ruimte zit, bied ik je voor een hele dag een privé-kantoor voor een aantrekkelijke prijs. En wat betreft de koffie? Die is hier uitstekend!

Neem bijvoorbeeld ADD in Amsterdam. Daar vind je een ruime keuze aan spreekkamers, voor elke stijl en gelegenheid. Perfect voor ondernemers die een flexibele werkplek zoeken zonder gedoe. Dus, moet je echt naar de concurrent? Of kies je voor gemak, comfort en betaalbaarheid?

Ontdek onze locaties en boek vandaag nog jouw flexibele werkplek!

Florentijn van den Bos

Chief Flexwork Officer 🙂